Bo día!!Como estades? Novo post, no que aprenderemos un pouqiño mais do Antigo Réxime.
O Antigo Réxime fai referencia á sociedade anterior á Revolución Francesa e a Revolución Industrial, os dous feitos que marcan o xurdimento da nova sociedade contemporánea.
As tres grandes características de este réxime son:
1) A NIVEL SOCIAL: Unha sociedade estamental. A sociedade de Antigo Réxime estruturábase en tres estamentos: Nobreza, clero e Pobo ou Terceiro Estado. As súas características esenciais son tres:
– A pertenza a un ou outro estamento obedece á orixe familiar, o sangue ou o nacemento.
– É unha sociedade inmovilista, onde o paso dun estamento a outro é moi difícil.
– Está marcada pola desigualdade #ante a lei dos seus membros: os distintos estamentos non
son iguais ante a lei, non teñen os mesmos dereitos e deberes.
a) Os estamentos privilexiados
Posúen a maior parte das terras e gozan dunha serie de privilexios: non pagan impostos,
ocupan os cargos públicos (diplomacia e o exército) e ademais posúen unha xustiza propia.
Existen dous estamentos privilexiados:
– A Nobreza: trátase dunha minoría (condes, duques, marqueses), posuía moitas terras e
estaba ligada á Corte do Rei.
– O Clero: existía un alto clero (abades, bispos, cardeais, etc.), de orixe nobre, e un baixo
clero (párrocos, monxes). Nos países católicos a Igrexa conservaba enormes riquezas (o
50% das terras de España).
b) O estamento non privilexiado: O Pobo
Carecía de privilexios, non tiña poder político e tiña que pagar impostos. Era un grupo
diverso: a maioría eran campesiños que traballaban as terras dos nobres e o clero, estaban
ademais os artesáns e por último a burguesía, comerciantes das cidades, con riqueza e
formación cultural.
2) A NIVEL ECONÓMICO: Unha economía agraria e señorial
As sociedades de Antigo Réxime eran basicamente agrarias. O 80% da poboación dedicábase
ao cultivo dos campos. As características da agricultura eran:
– Tratábase dunha agricultura tradicional, baseada no traballo manual e animal, que
contaba cun utillaxe moi arcaico e tan só abonos animais. Por iso a terra era pouco
produtiva e as colleitas dependían das pragas e o clima. – A terra atopábase desigualmente repartida, na súa maioría en mans dos estamentos privilexiados (nobreza e clero). – Existía o réxime señorial: a terra dos nobres e clero organizábase en señoríos. Nela os señores cobraban rendas ao campesiño: ademais dunha parte da colleita polo arrendamento da terra, pagábanse rendas por facer xustiza no seu señorío, rendas de monopolio (polo uso do muíño, forno) ou os rendas de paso e aduanas (por atravesar a ponte ou por entrada ou saída de produtos comerciais). O campesiño pagaba ademais o diezmo á Igrexa (décima parte da colleita).
Á marxe da agricultura, os outros sectores económicos carecían de importancia:
– Artesanía: Os talleres artesáns organizábanse en Gremios que controlaban os distintos
sectores produtivos (carpintería, zapatería, pintura, etc.). O gremio controlaba a
produción, os prezos e a apertura de novos talleres.
– Comercio: no século XVIII creceu con forza un comercio internacional de ultramarinos
(escravos, produtos de plantación ou de luxo). A pesar de todo, a actividade comercial era
escasa e xeralmente non excedía o estreito ámbito do pobo ou a comarca debido á
dificultade dos transportes.
3) A NIVEL POLÍTICO: A monarquía absoluta como forma de goberno e o xurdimento da ilustración.
a) O absolutismo monárquico: A forma de goberno no Antigo Réxime era a monarquía absoluta, caracterizada por:
– O Rei é o máis importante dos nobres. O seu poder é de orixe divina e non procedía de abaixo
(do pobo), senón de arriba (directamente de Deus).
– O Rei concentra todo o poder político: acumulaba o poder lexislativo (fai a lei), o
executivo (autoridade máxima de goberno) e o xudicial (xuíz supremo). O seu poder non tiña
límites.
 |
Trono do rei absoluto Luís XVI.
|
b) A Ilustración
Ao longo do século XVIII xurdirá un novo movemento ideolóxico, cultural e político que
rexeitará o Antigo Réxime e que será a base do que posteriormente coñeceremos como
liberalismo. Xorde no seo da burguesía e entre os seus principais pensadores destacan
Montesquieu, Voltaire e Rousseau. Nada en Francia estenderase por toda Europa ao longo do século XVIII, ao que se coñecerá como “Século das Luces”. Os seus principios básicos son:
– Confianza cega na Razón: a razón, que se alcanzaría a través da educación e a
ciencia, conduciría ao home para alcanzar o progreso e con iso a felicidade.
– Rexeitan a sociedade estamental e os privilexios da nobreza e o clero.
– Opóñense ao dominio da Igrexa e ao seu control da cultura e a educación.
– Rexeitan o poder absoluto do Rei: Rousseau defende que o poder procede do pobo
(soberanía nacional), mentres Montesquieu aposta pola división de poderes.
 |
Estatua de Montesquieu.
|
Existiu unha visión conservadora da Ilustración, que non se opoñía ao Antigo Réxime pero se o quería reformar, é o Despotismo Ilustrado. Os déspotas ilustrados eran reis que
utilizaron algúns principios da Ilustración para realizar reformas: modernizar a
administración e o exército, reorganizar os impostos, favorecer o desenvolvemento económico e fortalecer o poder real (sobre todo fronte ao clero, que perde parte da súa riqueza e do seu control da educación). Un exemplo é Federico II de Prusia ou en España Carlos III.
 |
| Trono de Carlos III.
|
Espero que este post vos sirva de repaso para este tema de Historia.
Pronto mais...
Vero💋
.png)
